Θα μπορούσε να είναι τίτλος από ταινία β’ διαλογής, αλλά δυστυχώς πρόκειται για την ελληνική πραγματικότητα την ελληνική πραγματικότητα του Αστυνομικού Κράτους και των περιστατικών ωμής αυθαιρεσίας και καταστολής.
Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, έτσι και φέτος, τα «όργανα της τάξης» που υποτίθεται πως προασπίζουν την ασφάλεια των πολιτών, έμειναν πιστά στο δόγμα των βανδαλισμών και της τυφλής βίας κατά των πολιτών.
Με βρισιές και απειλές, με γκλοπ, κρότου-λάμψης και δακρυγόνα, επιδόθηκαν σε ένα ακόμα “κυνήγι μαγισσών” στον σωρό, τρομοκρατώντας τους κατοίκους των που διαμένουν στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σπάζοντας τζαμαρίες, εισβάλλοντας σε σπίτια, συλλαμβάνοντας αθώους και χτυπώντας τους απροκάλυπτα, έδειξαν ξανά το αληθινό πρόσωπο των σωμάτων καταστολής. Την ίδια ώρα που το οργανωμένο έγκλημα δρα ανεξέλεγκτα, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη μιλά για τάξη και ασφάλεια, εννοώντας την βία εναντίον των πολιτών.
Ο εκδημοκρατισμός της Αστυνομίας δεν είναι ψευδεπίγραφο αίτημα, αλλά αναγκαία συνθήκη για την κοινωνική ειρήνη.
Ως εδώ με τα «λυμένα χέρια» των υπηρετών του κράτους.
